Konkretnie krzyż św. Jakuba (godło zakonu rycerskiego o tej nazwie) wybrałam już z bardziej osobistych powodów.Nie wiem skąd we mnie zawsze tkwiło marzenie o konnej pielgrzymce do Santiago de Compostela. Morze miało to coś wspólnego z tym, że jako mała dziewczynka przeczytałam Alchemika Paulo Coelho. Ta książka szamotała mi się już później w mojej podświadomości nie chcąc jej opuścić. Podsyciła moją tęsknotę do podróżowania do cieplejszych, o pięknej architekturze państw i krain nasyconych słońcem m.in. do Andaluzji, z której wywodzą się m.in. konie P.R.E. (pewne linie jako wspaniałe średniowieczne dzianety używane niegdyś do szkoleń przez Wielkich Mistrzów Jeździeckich). Kiedy szukamy jak z codziennym życiem połączyć coś co uznamy za nasze powołanie, rozpoczynamy pewną podróż, czasem w czasie podróży ten cel dopiero odnajdujemy. Alhemik opowiada o tym jak poprzez podróż daleko od domu orientujemy się, że jednocześnie otwierając się na świat odbywamy podróż w głąb siebie, a wszystko co potrzebujemy mamy w domu – czyli w swoim sercu. Musimy tylko tak długo doskonalić się i rozbudowywać swoją świadomość aż dotrzemy do tego punktu. A co ma to do krzyża Św. Jakuba?
Zakon rycerski św. Jakuba od miecza z Composteli utworzono w 1170 na bazie bractwa rycerskiego, skupiającego rycerzy broniących pątników zmierzających do Composteli, wówczas jednego z najsłynniejszych miejsc pielgrzymkowych w Europie. Jego działalność wiąże się m.in. z popularyzacją najstarszego i najbardziej znanego francuskiego eposu rycerskiego, należący do tzw. chansons de geste. Badacz średniowiecznej literatury francuskiej Joseph Bédier wysuwał tezę, iż genezy Pieśni o Rolandzie należy się doszukiwać w utworach skomponowanych i wykonywanych przez tzw. jongleurs (śpiewaków) na potrzeby pielgrzymów na szlaku do Santiago de Compostela, gdy mijali oni wąwóz Roncevaux, a później i na innych uczęszczanych szlakach pielgrzymek. Podkreślał on istnienie na poły mitycznej figury Rolanda w kulturze ludowej Katalonii (jako Rotllà) oraz Basków. Bédier sądził też, że śpiewacy ci byli wręcz zatrudniani przez zakonników. Wpływ duchowieństwa na niektóre elementy eposu jest niewątpliwy (np. akcenty „religii królewskiej”). Pytanie natomiast, jakie piętno wycisnęli na epopei jongleurs, ludzie z gminu, a jakie rycerstwo i jego tradycje. Epos stanowił odbicie świata rycerskiego; opiewał niezłomność, bohaterstwo, wytrwałość.  

Tak więc dla mnie  krzyż Św. Jakuba w ogóle symbolizuje genezę chrześcijańskiej kultury i filozofii średniowiecznych sztuk walki. Oraz taką drogę o której notabene opowiada Bent Brandenroup (twórca Akademic Art Of Riding) mówiący o porzuceniu domu rodzinnego, by podjąć działanie dla ulepszenia siebie, od tej podróży zaczyna się doskonalenie i droga do poznania własnego powołania (Bent jako 18-letni chłopak taką przygodę przeżył porzucając rodzinę i udając się na nauki do swojego mistrza Nuno Oliviery, jednego z czterch wielkich mistrzów kultuwujących spuściznę historyczną jeźdźieckiej kultury Hiszpani, Portugalii, Franzji i Niemiec). Myślę, że staże akademickie, którzy odbywają pasjonacie akademic art of riding w trenerów licencjonowanych Benta na calym świecie można porównać do takiej podóży. Ja taką odbyłam. Ale wracając i podsumowując tę część symboliczną – wyprawiamy się w podróż do konkretnego utęsknionego celu, aby odnaleźć tak naprawdę to co jest głęboko w Nas. W ogóle charakteryzowałaby to moją drogę rozwoju jeździeckiego, duchowego i w sztukach walki.